یا غــافــر الخــطایــا، یا دافــع الـبــلایــا            یا مجــزل البــلایا، یا منهــی الــرجــایـا
یا بــاعـث البــرایــا، یا واجـب الهــدایــا            یا قــاضی المنــایا، یا ســامع الشکــایــا

با آه سرد غفلت، با اشک گــرم خجـلت
از نفس سرکش خود، آورده ام شکـایت
ازبس گنــاه کــردم، دل را سیــاه کـردم            عمر عزیز خود را، من صرف آه کردم
اشک خجــالتـم را، هرشب گــواه کردم            من اشتبــاه کــردم، خود را تبــاه کـردم
گر بر فــلـک رسیــده، آوای یــارب من
جــان مــرا گنــاهان، آورده بــرلـب من
ای خــالق خبـیــرم، ای قــادر و قدیــرم            از نور رحمت تو، روشن شده ضمیـرم
تو آن همه بزرگی، من این همه حقیـرم            تو بر همه کریمی، من بر درت فقیــرم
برخوان رحمت خود، یک لحظه دعوتم کن
عفــو و عنایتت را، از لطف قسمتـم کن
من گرچه روسیـاهم، سرتا به پا گنــاهم            شرمنــدۀ تو هستم، اشکــم شده گــواهـم
ای آستــان لطـفـت، تنـهــا پنــاهگــاهــم            تا رحمت تو پُل زد، شرم من و نگــاهم
برعبد روسیاهت، یک دم نظاره ای کن
تا رو سفید گردم، بر من اشـاره ای کن
در راه حق پــرستی، یارب هدایتــم کـن            هنگــام جنگ با نفس، مولا حمایتــم کن
سوگــند بر عــلی و، زهــرا عنـایتم کن            سرشــار شور و عشق، مهـر ولایتم کن
فردا اگر «وفائی»، روسوی محشر آرد
جــز گوهــر ولایت، چیــزی دگر ندارد